شهادت امام باقر علیه السلام تسلیت باد
به امام باقر(ع)راوی پنج ساله عاشورا
آه ای شگفت کودکِ آنروز ِ کربلا
ای شاهدِ غریبی ِ جانسوزِ کربلا
ای باقرالعلوم، شکافنده ی مبین
تصویر ساز ومرثیه آموزِ کربلا
ای خطبه خوان ِ پنجم قدسی، خطیبِ درد!
با ما بگو که کوفه به آل علی چه کرد!؟
با ما بگو زیارتِ دردی عمیق را
در خیمه های تشنه، جنون حریق را
از داغ ِ پنجگانه ی قامت شکسته ات
از کوفه ی خیانت ودنیای خسته ات
از زخم روی زخم، ریاکاری وستم
ازکینه و وقاحت واز آه ِ دم به دم
از غارتِ غروب و تپشهای تندِ باد
ازکوفه ی اسارت واز طعنه ی زیاد
از پهلوی شکسته ی زهرا وزخم ِ در
تا امتدادِ سلسله بر گردن ِ پدر
با ما بگو! روایت این درد خواندنی ست
تفسیر لحظه های نگاه تو ماندنی ست
حالا توئی و داعی ِ دیدارِ کربلا
دعوت به درکِ غربتِ غمبارِ کربلا
دعوت به عشقبازی وهمراهی وقیام
ادراکِ هرچه خوبی وزیبایی ومرام
حالا توئی وشمع ِحیاتی همیشگی
در دستهای توست (براتی) همیشگی
مرزِ میان ِ لعنت ونفرین وآفرین
مرزِ میان ِ ذلت واندوه و کفر ودین
غمنامه ای که راوی ِ زخمی ست سینه سوز
تکرارِ ناتمام ِ وقیحان ِ کینه توز
غمنامه ایست گستره اش تا سقیفه ها
این کینه برده دامنه اش را به کربلا
تو ناظری وثانیه ها در شهادتت
بر هم زده ستون ِ ستم را روایتت
با ما بگو حکایتِ زنجیر وداغ ودرد
با ما بگو که کوفه به آل علی چه کرد؟
روزی که هر چه ماهی ودریا گریستند
حتی درندگان ِ به صحرا گریستند
روزی که سنگ ضجه زد وخون خروش کرد
جن وملک به وسعت دنیا گریستند
مرثیه گوی زخم تو تنها نه زینب است
با هرچه درد آدم وحوا گریستند
دیدی چگونه در خفقان ِشب سیاه
خورشیدهای تَف زده تنها گریستند
دیدی و در زیارت باران قلم زدی
زیباترین شکوه زمین را رقم زدی
لبیک ای مفسر والا مقام عشق!
ای ضامن ِ هدایتِ ما تا قیام عشق
ای نور محض در دل ِ شبهای ظلم وزور
ای راوی ِ تلاوتِ خورشید در تنور
ما را دعا کن ازشب گرداب رد شویم
از تنگنای نفرت ِ مرداب رد شویم
آقا مدد کن همقدم و همرکاب تو
از کوچه های روشن مهتاب رد شویم
بر ما ببخش همنفسی با ترانه ها
ما را رها کن از قفس ِ دام ودانه ها
تا پر کنیم از خُم تو جام خویش را
در هم تنیده مکتب تو نوش ونیش را
زهرا نعمتی
